Wielerexpress 2008 - Toertoch Bas Both
Wielerexpress
Wielerexpress 2008 - Toertoch Bas Both

Landelijk worden er ontelbare toertochten georganiseerd en voor menigeen vormen die regelmatig een hoogtepunt. Hoewel ik persoonlijk liever de eenzaamheid van de polder, of aanverwante gebieden verkies om ‘de ketting strak te houden’ accepteerde ik de uitnodiging van Dick van Kerpel om deel te nemen aan de jaarlijkse toertocht onder de noemer ‘Rondje Van Vliet – De Rijke’. Dit mede omdat deze tocht vanuit het Westland wordt georganiseerd en mij werd toegezegd dat honderd boekjes Wielerexpress 2007 (Leo Duyndam) voor een ‘speciale prijs’ zouden worden afgenomen als presentje voor de deelnemers. Tja, wat doe je dan? De toertocht overtrof mijn stoutste verwachtingen en deze positieve ervaringen wil ik de lezer niet onthouden.

Eretocht Bas Both

Aanvankelijk werden er onder verschillende namen in het verleden diverse toertochten vanuit het Westland georganiseerd. Onder andere één door het bedrijf Van Vliet Recycling (voorheen SVTN, Stichting Verwerking Tuinafval Westland met aan het roer Bas Both) en één door Transportbedrijf De Rijke. Deelname was, behoudens uitnodigingen, alleen voorbehouden aan werknemers van genoemde bedrijven. Bas Both – werknemer bij Van Vliet en organisator van de betreffende bedrijfstoertocht – vindt dit maar niets en stelt alles in het werk om de twee tochten te combineren tot  één gezamenlijke toertocht. Bas, een sociaal voelend mens en door iedereen op handen gedragen, slaagt in zijn missie, maar dan slaat het noodlot toe. Bij Bas, inmiddels in de Vut, wordt in 2006 een tumor in zijn hoofd geconstateerd. Het blijkt ongeneeslijk en voordat Bas als fervent fietsliefhebber zelf van ‘zijn’ toertocht onder de noemer ‘Rondje Van Vliet – De Rijke’ kan genieten, overlijdt hij in maart 2006. Om die reden wordt de tocht sinds dat jaar aan hem opgedragen als eerbetoon aan een sympathiek mens uit het Westland.

Goede organisatie

Ik meld mij op 6 juni bij de wielerzaak van Joop van Rossem in Wateringen en samen met Dick van Kerpel en Theo Duyndam (overigens geen familie van) vertrekken we in de auto naar Hoek van Holland naar de locatie van Van Vliet. Vandaar fietsen we naar Maassluis, waar het ‘De Rijke peloton’ aansluit. De hele tocht staan twee gecertificeerde Motards borg voor het probleemloos oversteken van verkeersknelpunten.
Kortom, de organisatie is perfect.
Met een groep van ongeveer veertig pedaleurs zakken we onder een prettig zonnetje af richting Zeeland. Na een rit over de ongelooflijk mooie eilanden Goeree Overflakkee en Schouwen Duiveland bereiken we via Brouwershaven het recreatiepark Port Zeelande, waar de onvermijdelijke koffie met appeltaart wordt geserveerd.

Marc van Buijtene, Leen de Rijke en Moos van der Knaap

Ik maak kennis met Marc van Buijtene (41 jaar). Hij is directeur van Van Vliet Recycling, een bedrijf met 275 werknemers en 110 vrachtauto’s. Marc heeft, hoewel geen wielerverleden, een dartele en kwieke aangeboren pedaaltred. Hij is een selfmade man, groeide op binnen het bedrijf en is mede op basis van ‘praktisch en logisch handelen en denken’ directeur geworden.
Leen de Rijke (63) is de President Directeur van Transportbedrijf De Rijke met 2100 werknemers en ook hij is een echte liefhebber van het cyclisme. Beide zijn interessante mensen zonder enige vorm van kapsones.  Het is een voorrecht om met hen op deze dag kennis te maken. Zo maak ik ook een praatje met onder andere Moos van der Knaap (46). Hij is ooit licentiehouder geweest en fietst nu alleen nog voor de lol. Moos is als gast aanwezig en stelt dat zeer op prijs. Het gesprek krijgt diepgang als hij mij vertelt dat hij manisch depressief is en daarvoor medicijnen gebruikt. Het pedaleren is voor hem een uitlaatklep en tevens therapie, waardoor hij in het dagelijks leven als huismeester op de Japanse ambassade  goed functioneert. Zo heeft een ieder zijn eigen (levens)verhaal en blijkt dat de fiets een heus communicatiemiddel is, waarbij niet alleen de ‘pedalen hoeven te spreken’.

De valpartij van Leen de Rijke

De tocht wordt verreden in een prettig tempo zonder gejakker en Leen de Rijke zorgt er met zijn markante kop en driftige pedaaltred als een echte heerser voor dat de gelederen gesloten blijven. Hij rijdt van voor naar achteren door de groep om er greep op te houden. Als Leen weer eens naar voren wil rijden, raakt hij – naast mij rijdend –van de weg af en doordat hij (waarschijnlijk) te hard ‘inremt’, slaat hij over de kop. Schrik alom, maar Leen staat op, veegt aarde en gruis uit enkele schaafwonden en vervolgt onverstoorbaar de tocht. Mooi om dit van nabij te observeren.
Leen beheert een familiebedrijf en zit op de directiekamer al veertig jaar samen met zijn vader (85 jaar) om de ‘dagelijkse zaken te bespreken’. Dus geen gewauwel van ‘snelle jongens, zakkenvullers of goudenhanddrukkers’, maar gewoon de praktische zaken afhandelen in korte lijnen van A naar B.

Dick van Kerpel vertelt in dit verband nog een leuke anekdote over Leen: Quirien (hoe verzint men zo’n naam –red.),de broer van Leo van Vliet en voormalig mede-eigenaar van Van Vliet Recycling, was betrokken bij het overleg om tot één gezamenlijke toertocht te komen en hij vertelde vol trots aan Leen de Rijke dat Van Vliet 60 auto’s had rijden, om daarna lichtelijk zelfgenoegzaam te vervolgen met: ‘Leen, hoeveel autootjes hebben jullie eigenlijk rijden?’ Leen zei zonder enige vorm van snoeverij, maar wel met een onderdrukte, al of niet ironische, grijns: ‘Ach Krien , zo’n negenhonderd’. Daarna werd Krien heel stil...’

Emotioneel moment

Op de terugweg krijgen we bij aankomst in Oostvoorne een rondleiding door het oldtimermuseum De Rijke, opgericht door de vader van Leen, Cees de Rijke. In het museum staan ontelbare antieke auto’s, fietsen en andere oudheden uit een ver verleden. Clari, de weduwe van Bas Both, overhandigt de fiets van haar overleden man, een mooie stalen Braun, aan Leen en dit is uiteraard een emotionele gebeurtenis. Bij het warme buffet worden dierbare herinneringen opgehaald, waarna de deelnemers en de fietsen van het Van Vliet peloton met een bus naar het vertrekpunt in Hoek van Holland worden gebracht. Zo eindigt een mooie fietsdag en is nog eens nadrukkelijk gebleken hoe ‘fietsen de mensen bij elkaar brengt, waarbij iedereen dezelfde taal spreekt en er op de fiets geen verschil is in rangen en standen’. Ook niet tussen Krien van Vliet, Leen de Rijke en Marc van Buijtene en daarbij mag Moos van der Knaap als voorbeeld van een ‘gewone meefietser’ niet vergeten worden.

Wielerexpress 2008 - Toertoch Bas Both

Lees verder van blz. 12 tot en met blz. 13 in Wielerexpress 2008.