In zijn nieuwste editie van Wielerexpress
  lijkt Jan Zomer zich af te vragen
  hoe lang hij het nog kan volhouden:
  ‘Ieder jaar weer wordt verwacht dat in
  Wielerexpress een Hoofdfiguur de arena
  betreedt. Vrijwel alle renners die
  daarvoor in aanmerking komen, zijn
  reeds aan bod geweest, of zijn inmiddels
  overleden. Dat kan dus voor een
  probleem gaan zorgen.’ Vóór hij bij
  Jean Nelissen op bezoek ging, verzuchtte
  Zomer ook al wat er nog over
  deze verslaggever geschreven kon worden.
  Wat mij betreft had hij zich een retourtje
  Maastricht kunnen besparen,
  want Nelissen laat zien dat hij nog
  steeds als de beste rookt en drinkt,
  maar verder heeft hij niets meer te vertellen.
  Toen ik aan deze 29e editie begon,
  had ik regelmatig een gevoel van
  déjà vu. Wéér een verhaal over Wilco
  Zuijderwijk en ook een vervolgverhaal
  met Tiemen Groen, plus een herhaling
  van het interview met Boogerd uit 1994.
  Ik voelde me dan ook enigszins teleurgesteld,
  maar toen had ik nog niet het
  omslagverhaal Avonturen in Lombardije
  gelezen, een dubbelportret van Jo
  de Roo en Thomas Dekker. Eigenlijk
  wilde Zomer een reportage maken rond
  het afscheid van Boogerd in de Ronde
  van Lombardije. Dat ging dus niet door
  en voor elke journalist zou dat einde
  verhaal betekend hebben, maar niet
  voor Zomer. Die ging met een chauffeur,
  fotograaf en Jo de Roo naar het
  hotel in Varese waar de Rabo-ploeg met
  Thomas Dekker bivakkeerde. De Roo
  won de Ronde van Lombardije in 1962
  en in ’63, en voor deze Wielerexpress
  beklom de Zeeuw 45 jaar na dato nog
  éénmaal de beruchte Muur van Sormano.
  Als Zomer in een cafeetje een
  oude Italiaan er op wijst dat Jo de Roo
  in datzelfde café zit, denkt de Italiaan
  met een verschijning van de heilige
  Maagd Maria van doen te hebben. Een
  half uur lang blijft de Italiaan met open
  mond voor zich uit zitten staren. Dit
  verhaal maakt Wielerexpress in één
  klap goed, maar het verhaal van Henk
  Faanhof mag er ook zijn. Dat wil zeggen:
  niet zozeer het verhaal over deze
  laatste der Mohikanen uit de jaren’50
  als wel de foto’s uit diens privé verzameling,
  waarover Zomer mocht beschikken.
  En dan nog dit: je kunt beter
  maar geen ruzie met Zomer krijgen,
  want dan ben je nog niet klaar. Dat ondervindt
  Frank van Veenendaal, ex-renner
  en nu bestuurslid van de KNWU,
  weer eens in deze wisselvallige editie
  van Wielerexpress… (WK)
Wielermagazine
