Het verloren oor van Henk Faanhof

Door Gover Wisse

Zwanenburg - Tussen de gebruikelijke uitgaven en boeken door over wielrennen neemt Wielerexpress een geheel eigen plaats in. Auteur en uitgever is Zwanenburger Jan Zomer, die onlangs de 29ste editie van het boekje op de markt heeft gebracht.

Wielerexpress is een mengeling van serieuze interviews (onder meer met Sebastian Langevel), boeiende beschouwingen en persoonlijke ontboezemingen. Soms gaat het er ontroerend aan toe, soms is het hilarisch.

Zomer laat ditmaal voormalig amateur-wereldkampioen en Tour-renner Henk Faanhof vertellen over de wijze waarop hij een oor verloor. Henk Faanhof in Wielerexpress: Het is een jaar of acht geleden en we hadden een hondje in huis. Ik wilde een beetje met hem spelen en waarschijnlijk schrok hij daarvan. Hap! Ik had eerst niets in de gaten, maar toen begon het ineens te bloeden en zag ik mijn halve oor op de grond liggen. Edola en ik zijn toen met dat halve oor in een theedoek gewikkeld naar het ziekenhuis gegaan. Maar in een oor zit te weinig vlees om het weer aan te naaien. Met mijn hoofd in het verband kwam ik weer thuis. Vroegen sommige mensen wat er aan de hand was. Ik zei: "We zijn naar Kenia geweest en toen we uit de bus stapten sprong er ineens een lynx op me af en die heeft mijn oor afgebeten. Kregen we allerlei telefoontjes van mensen hoe het in Kenia was geweest." Prachtig zijn overigens de oude foto's van Faanhof, een topper in de jaren vijftig.

In het hoofdstuk 'Gebakken lucht in een vip-box' beschrijft Zomer op geheel eigen wijze hoe de sfeer in de zijn ogen is tijdens een zesdaagse. 'Patserigheid, slap gelul, pakhazen van weleer, vreten en zuipen horen op het middenterrein en in de vip-boxen bij de zesdaagse zoals een ouwe temeier bij de Amsterdamse Wallen. De ware liefhebber die hoog op een nog betaalbare stoel, gruwelt daarvan'. Als zijn vrouw zelfs wordt benaderd om al s kiss-miss de piste te betreden, vraagt Zomer zich af: 'In wat voor een geriatrische wereld van inlegkruisjes ben ik in godsnaam terechtgekomen? Ik ben toch uitgenodigd voor een gezellige avond in Sportpaleis Ahoy en niet voor een 'leuke' avond in Zorgcentrum Ahoy. Als we na middernacht thuiskomen en ik mijn pak uittrek, truik een vreemde lucht. Het is de penetrante geur van gebakken lucht'.

Mooi is de reportage over de Ronde van Lombardije en bijzonder is dat Zomer het eerste interview met de inmiddels gestopte Michael Boogerd in Wielerexpress (1994) opnieuw heeft geplaatst. Compleet met een gedicht van Boogerds vader. Het interview met Jean Nelissen valt vooral op door de schrijnende foto's van de wielerverslaggever.

Haarlems Dagblad